ไม่อาจอภัย

เนื้อเรื่อง

เรื่องสั้น ไม่อาจอภัย 
 

"เฮ้ยแก ฟังกันก่อนดิ!"
"มีอะไรต้องฟังอีกว่ะ!?!!!"
เสียงโต้เถียงที่กำลังดังก้องไปทั่วห้องสร้างความเจ็บปวดและสั่นคลอนให้หัวใจทั้งสองดวงอย่างไม่รู้ตัว หยาดน้ำใสไหลรินบนแก้มขาวของหญิงสาว ก่อนที่จะถูกปาดทิ้งไปอย่างไม่อยากให้ชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าได้เห็น 
"คือ...มันไม่ใช่อย่างที่แกเห็นนะเว้ย"
"ไม่ใช่ ไม่ใช่อะไรว่ะ?"
หญิงสาวถามเสียงสั่น ก่อนจะแกะมือใหญ่ของชายร่างสูง พร้อมกับก้าวออกจากห้องไป เหลือไว้เพียงชายหนุ่มที่ความเสียใจกำลังเข้ามาโจมตีแบบไม่ให้เขาได้ตั้งตัว
"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย"
ในเมื่อไม่สามารถที่จะหาข้อแก้ตัวดีๆให้หญิงสาวผู้เป็นที่รักได้ก็ได้กำหมัดแล้วปล่อยอัดกำแพงเต็มแรง แม้หยดเลือกสีแดงสดจะไหลอาบมือก็ไม่ได้ทำให้เขาเจ็บมากกว่าก้อนเนื้อที่หน้าอกข้างซ้ายเลย
"ขอโทษ ขอโทษ"
เสียงขอโทษที่ดังอยู่ในลำคอชายหนุ่มดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น เสียงวีดีโอเจ้าปัญหาในครั้งนี้ก็ยังคงดังอยู่เรื่อยๆในห้องนอนที่ทั้งสองเดินออกมาเมื่อครู่ สิ่งเดียวที่เขาพอจะทำได้ คือการเอาหลักฐานว่าเขานอกกายไปทำลายทิ้ง

ขณะนั้น
หญิงสาวที่กำลังเจ็บเจือนได้เพราะภาพบาดตาที่เห็น เมื่อหน้าจอวีดีโอที่ถูกส่งมาจากผู้ประสงค์ฉายภาพชายหนุ่มคนรักกำลังนัวเนียกับเพื่อนสาวของเธอ ความรู้สึกที่ถูกเพื่อนหักหลังไม่ได้น้อยไปกว่าความเจ็บที่คนรักนอกใจ 
"ฮึก...ฮือ....ทำไม พวกแกทำกับฉันอย่างนี้ว่ะ?...ฮึก..."
เสียงสะอื้นดังขึ้นมาพร้อมกับคำถามเมื่อมองหน้าตานิ่งเฉยของเพื่อนสาวที่เธอมากดกริ่งหน้าห้องในยามพละกาล
"...เห็นจนได้สินะ"
น้ำเสียงเรียบเฉยไม่มีแม้แต่ความตกใจ ตื่นกลัว หรือรู้สึกผิด ทำให้เจ้าของใบหน้าเปื้อนน้ำตาใจกระตุกวูบ เมื่อเพื่อนสุกที่รักกำลังแสยะยิ้มอย่างสมเพช แทนที่จะเป็นยิ้มอ่อนโยนอย่างที่เคย
"นี่แก...ฮึก...แกตั้งใจ..."
เมื่อสิ้นเสียงคำถามของร่างเล็ก ผู้หญิงอีกคนก็ยกยิ้มอย่างพอใจแล้วก็เช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ 
"ฉันไม่ได้ตั้งใจมีอะไรกับแฟนแกหรอก..."
คำตอบที่ทำให้คนฟังใจชื้นขึ้นมาหน่อยแต่เพราะคำพูดต่อมาที่เหมือนกับหอกพันเล่มพุ่งผ่านทะลุร่างของเธอ
"แต่ฉันตั้งใจให้แกมีน้ำตา ตั้งใจให้แกเจ็บไงล่ะ..."
"ฮึก...นี่แก..."
น้ำตาที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดก็ไหลอาบแก้มอยู่ไม่ขาดสาย จนปรากฏสายตาเกลียดชังที่เห็นได้ชัดจากเพื่อนสนิท
"นี่แก...ฮึก...แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง"
หญิงสาวตะคอกใส่ พร้อมกับพลั่กร่างเพื่อนสนิทออกห่างจากตัวอย่างขยะแขยง ความรักทีี่ีมีให้กันพังทลายลงในเสียวนาที หากแต่ว่าเจ้าของร่างในชุดนอนกลับไม่สนใจ ยังคงกอดอกมองด้วยสายตาสะใจและสมเพช 
"แหม ผมงานที่หน้าชื่นชมของฉัน....หึๆ"
"ฮึก...เพื่อนเลวๆอย่างแก ขออย่าได้เจออีกเลย...ฮึก"
ในเมื่อเห็นธาตุแท้ของเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาหลายปีก็ยิ่งทำให้ใจสบาย ร่างเล็กที่คิดว่าจะกลับไปที่บ้านของตัวเองเพื่อเก็บข้าวของ กลับต้องชะงักค้างอยู่กับที่ เหตุเพราะชายหนุ่มอีกคนที่ยืนมองเธอด้วยสายตาเจ็บปวดไม่แพ้กัน
"ฟังฉันหน่อยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น...ฉันรักเธอนะ"
หมับ
ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ชายหนุ่มก็ดึงร่างเล็กมากอด แล้วก็กดจูบที่ขมับอย่างกับจะช่วยให้ความโกรธของคนตัวเล็กกว่าหายไปได้ แต่เขากลับคิดผิด เพราะนั้นคือสัมผัสที่น่ารังเกียจ และหญิงสาวไม่ต้องการที่สุดในตอนนี้
พลั่ก 
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากกั้นเสียงสะอื้น หากแต่ว่าเสียงสะอื้นของเธอกลับยิ่งดังขึ้นกว่าเดิม หยาดน้ำใสทะลักออกมาไม่ขาดสาย ราวกับจะตอกย้ำความเจ็บปวดของเธอ 
"ฟังก่อนนะ...คืนนั้นฉันโดนวาง..."
"ไม่เอา! ไม่ฟัง!"
หญิงสาวปิดหูตัวเองพร้อมกับส่ายหน้าแรงๆ ทำท่าจะวิ่งหายไป แต่ว่าทางข้างหน้าก็ถูกคนรักดักไว้ ข้างหลังก็คือหน้าห้องเพื่อนทรยศ ทำให้หญิงสาวได้แต่นั่งทรุดลงกับพื้นแล้วก็ปล่อยน้ำตาส่ายหน้าแรงๆ พร้อมกับพูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมา
"ฮึก...ไม่เอา!...ไม่ฟัง!...ฮึก...ฉันไม่อยากฟัง...ฮึก ไม่เอา..."
ภาพที่ชายหนุ่มถึงกับหันไปมองตัวปัญหาที่ทำหน้าสะใจอยู่หน้าห้องตัวเอง มองเพื่อนตัวเล็กที่กำลังเป็นบ้า้วยแววตาสมเพช ชายหนุ่มถึงกับกำหมัดแน่นแล้วก็ทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าหญิงสาว
"ผมขอโทษ"
หญิงสาวยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมแล้วก็ส่ายหน้าปิดหูอย่างไม่อยากฟัง
"ผมขอโทษ...ขอโทษ..."
ร่างสูงดึงร่างเล็กเข้ามากอด ในตอนแรกหญิงสาวก็ดิ้นขัดขืนแต่ร่างหายของเธอกลับหมดแรงเมื่อได้ยินคำขอโทษซ้ำๆของคนรัก 
"ฮึก...ฮือออ...ฮือออ"
ไม่นานหญิงสาวก็ซุกหน้าลงกับแผงอกแล้วก็ปล่อยน้ำตาของความเจ็บปวดออกมา 
"ขอโทษ...ผมขอโทษ...ผมขอโทษ"
ภาพตรงหน้าทำให้หญิงสาวเจ้าของปัญหาครั้งนี้กัดปากแน่น 
"จะขอโทษมันทำไม! คุณนอนกับฉันเพราะว่ารักฉันไม่ใช่หรอ!? ปล่อยมันเลยนะ!!"
หญิงสาวอีกคนเข้ามากระชากตัวชายหนุ่มออกก่อนจะเข้ามาแทรกตรงกลาง 
"ไม่ใช่!...ผมไม่เคยรักคุณ ผมรักแฟนผมคนเดียว!!"
หญิงสาวชะงักไปนิดก่อนจะหวีดร้องขึ้นมาสุดเสียง
"ไม่จริง! คุณรักฉัน! รักฉัน ไม่ใช่มัน!!!"
"พอซะที! พอได้แล้ว!! คุณวางยาผมมันยังสกปรกไม่พออีกหรอ!!? ห๊ะ! มันยังไม่พอใช่ไหม! กับสิ่งที่ทำกับเราน่ะ ผมไม่เคยคิดกับคุณเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากเพื่อนของแฟน!! ผมรักแฟนผม! ไม่ได้รักคุณ!!"
"กรี๊ดดดด! ไม่! คุณต้องรักฉัน!!!"
น้ำตาบนแก้มของหญิงสาวร่างเล็กหยุดสนิทเมื่อได้ยินความจริงจากปากแฟนตัวเอง มันยิ่งทำให้เธอช็อคมากกว่าเดิม คนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิทที่เธอรักมากกลับทำกับเธอได้ขนาดนี้ เพียงเพราะผู้ชายที่เป็นคนรักของเพื่อน มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับตัวเธอ แต่เวลานี้สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันทำให้ใจร้าวมากกว่าเดิม 
"ปล่อยนะ! ปล่อยสิเว้ย!"
ชายหนุ่มดันร่างหญิงสาวออกห่างเรียกได้ว่าพลั่กจนล้มลงไป จนแฟนสาวต้องยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ 
"คุณมันผู้หญิงสกปรก ผมไม่มีทางรักคนอย่างคุณแน่"
คำพูดแน่วแน่และเด็ดขาดของชายหนุ่มบอกเพื่อนของแฟนสาวอย่างไม่เหลือเยื้อใย หญิงสาวที่กำลังอึ้งกับความจริงก็ตัวแข็งทื่อไม่ได้ขยับไปไหนจนชายหนุ่มก้าวเข้ามาใกล้
"...แก ฟังฉันก่อนนะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นนะ...เรื่องมัน..."
"ฮึก...พอแล้ว...ไม่ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงฉันก็...ฮึก ไม่พร้อมที่จะรับฟัง..."
ชายหนุ่มชะงักแล้วก็ก้มหน้าลงต่ำ หยาดน้ำใสร่วงลงมาบนแก้มช้าๆ ก่อนจะจางหายไปพร้อมๆกับเสียงฝีเท้าของหญิงสาวที่เดินจากไปเพื่อหนีความจริง ชายหนุ่มไม่ได้โกรธเลยสักนิดที่หญิงสาวไม่คิดจะฟังเหตุผลของเขา เพราะเขารู้ว่าความเจ็บปวดที่เธอได้รับมันหนักเกินไปกับคนอ่อนโยนอย่างแฟนสาว เขารู้ดี เพียงแต่ว่า เขาก็เจ็บเจียนตายเมื่อคอยมองแผ่นหลังของคนรักเดินจากไปช้าๆโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย

...................................................................
 

จบค่ะ...แหมๆ คงจะคิดล่ะสิ ว่าทำไมจบแบบนี้ ก็นะ เศร้าๆกันบ้าง จะได้ไม่เบื่อ เพราะว่าไคริแต่งแต่แฮปปี้เอนดิ้งหมดทุกเรื่องเลย เลยอยากจะลองเขียนดราม่าดูบ้าง แล้วไม่ทราบว่ามันออกมาดีหรือเปล่า ขอเม้นหน่อยนะค่ะ